(Όπως ειπώθηκε τον Δεκέμβριο του 2017 στον ιστορικό Αντώνη Γώδη, από τον ξάδελφό του Σωτήρη Τζηρίδη, μακαρίτη σήμερα)
"Επισκέφθηκα πριν λίγες μέρες τον 90χρονο δεύτερο εξάδελφό
μου Σωτήρη Τζηρίδη, στο σπίτι του στην Ερμού. Ήθελα από καιρό να τον συναντήσω
για να μου μιλήσει για την οικογένειά του και τους κοινούς προγόνους μας. Ασχολούμαι
εξάλλου εδώ και χρόνια με τη γενεαλογία. Ο Σωτήρης Τζηρίδης, της γνωστής παλιάς
οικογένειας ιατρών και φαρμακοποιών της Θεσσαλονίκης (Γεώργιος και Αχιλλέας Τζηρίδης),
είναι εγγονός της Αφροδίτης Γώδη, που νυμφεύθηκε τον ιατρό Μιχαήλ Τούρτουλη. Η
Αφροδίτη Γώδη, γεννημένη στην Αίγυπτο, ήταν η πρωτότοκη κόρη του προπαππού μου,
Δημητρίου Γώδη. Κάθομαι, λοιπόν, με κερνάει κονιάκ, και μου λέει:
- Το ξέρεις πως ο προπαππούς σου είχε χωράφια στην Αίγυπτο,
κτήμα μεγάλο, 1.000 στρέμματα; 'Αβαδία' το έλεγε.
- Το ξέρω, του λέω.
- Το ξέρεις πως στα χωράφια αυτά είχε βαμβάκια και αγελάδες;
- Για βαμβάκια ήξερα. Για αγελάδες, όχι.
- Είχε και αγελάδες.
- Μάλιστα.
- Είχε όμως και πολλά φίδια. Η αβαδία ήταν δίπλα στον Νείλο,
νερά πολλά, και τα φίδια έψαχναν το γάλα της αγελάδας.
- Ούτε αυτό το ήξερα.
- Φωνάζει, λοιπόν, ο προπαππούς σου ένα φελάχο που μάγευε τα
φίδια, γητευτές τους λέγανε, και μαζεύει ο φελάχος όλα τα φίδια. Γλύτωσε το κτήμα
και οι αγελάδες.
- Ωραία.
- Του λέει, λοιπόν, ο προπαππούς σου: "Λες και τη
μοίρα;". "Τη λέω, σαχίμπ",
του απαντάει ο φελάχος. Απλώνει ο Δημήτριος την παλάμη και τη διαβάζει ο
γητευτής. «Πολύ καλό χέρι, του λέει, θα ζήσεις πολλά χρόνια». Φεύγει ο
Δημήτριος, μένει πίσω ο επιστάτης του και ο φελάχος. «Σκεφτικό σε βλέπω», του
λέει ο επιστάτης. «Δεν είπα όλα όσα είδα στο χέρι του», λέει ο φελάχος, στεναχωρημένος.
«Τι είδες;». «Θα ζήσει πολλά χρόνια, αλλά θα του πεθάνει φέτος η γυναίκα του». Τρεις
μήνες μετά πεθαίνει ξαφνικά η Μαρίνα, Ιούλιο του 1904. Μόλις είχε γιορτάσει τα
47 της χρόνια. Ο Δημήτριος πέθανε το 1913, 75 ετών, έζησε χρόνια πολλά.
Την ιστορία εκμυστηρεύτηκε αργότερα στην εικοτετράχρονη τότε
κόρη της Μαρίνας, Αφροδίτη, ο επιστάτης της αβαδίας. Η Αφροδίτη τη διηγήθηκε
στον μικρό εγγονό της Σωτήρη, πολλά χρόνια μετά. Χθες έφθασε σε εμένα, με δυο
μακριούς διασκελισμούς μέσα στο χρόνο. Από την δεσποινίδα, ακόμη, Αφροδίτη,
στον μικρό εγγονό της Σωτήρη, στον ξάδελφο Αντώνη. Κι' εγώ, πρώτη φορά τη
διηγήθηκα στην κόρη μου, Αφροδίτη.
